-
Η πολυκατοικία
Όταν χάλασε το ασανσέρ, λίγο νοιάστηκαν οι ένοικοι του ισόγειου αλλά και του πρώτου ορόφου. Άλλωστε οι περισσότεροι ήταν φοιτητές, συνταξιούχοι ή περίεργα και μυστικοπαθή πρόσωπα που απέφευγαν τις συναναστροφές. Άλλοι έλεγαν πως δεν είχαν τα χρήματα να συνεισφέρουν. Άλλοι μάλλον χαιρέκακα υπενθύμιζαν την αδιαφορία των ενοικιαστών των ψηλότερων ορόφων, πριν κάποια χρόνια όταν χρειάστηκε…
-
Η Παντιέρα του Συμπτώματος
Ποιός να είναι άραγε αυτός ο παλαβός λιμοκοντόρος που κουνάει μια κόκκινη σημαία, στην πρώτη σειρά μια εργατικής διαδήλωσης, στο άντρο του καπιταλισμού; Έχει κάτι το βλακώδες σίγουρα, κυρίως γιατί δεν έχει καμιά αίσθηση για το ποιοί βρίσκονται πίσω του! Αυτό που στην πραγματικότητα κάνει, είναι να προσπαθεί να προλάβει ένα φορτηγό, που μόλις πριν…
-
Το κόκκινο χόρτο
“Όποιο χόρτο κοροϊδέψεις στην αυλή σου θα το βρεις” Μια μέρα πριν πολλά πολλά χρόνια, μπορεί και χίλια- μπορεί και εκατό, ένας γεωργός παρατήρησε πως στο χωράφι του είχε φυτρώσει ένα κόκκινο χόρτο. Ανησύχησε μα δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Το κοίταξε από κοντά αλλά δεν είχε τίποτε ιδιαίτερο, εκτός φυσικά από το γεγονός ότι…
-
Ο Ανθρωπάκος
Ήταν ένας μικρόσωμος ζαρωμένος ανθρωπάκος με κάτι χάλκινους κρίκους περασμένους στα πόδια, που τόσα χρόνια που τους κουβάλαγε είχαν γίνει ένα με το δέρμα του, είχαν πάρει ακόμα και το ίδιο χρώμα με αυτό. Δεν τους αισθανόταν πια, όχι όπως τον πρώτο καιρό τουλάχιστον. Μόνο καμιά φορά, αν σκόνταφτε σε κάποιο σπασμένο τσιμεντάκι στο δρόμο,…
-
Το “νεκρό” παιδί
[Εις παιδάκι νεογέννητο… ΟΠΟΥ ΑΠΕΘΑΝΕ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ] Ήλθε δω κάτου αφ’ τσ’ ουρανούς να δείξει το κοράσι πόσο είν’ πιτήδειος ο Θεός και τί μπορεί να πλάσει. Μα σα δεν ήβρε τ’ ορφανό καρδιά να το αγαπήσει, άπλωσε πάλι τα φτερά στα ουράνια να γυρίσει. Διονύσιος Σολωμός Βρίσκω αρκετά…
-
Η Προδοσία
Προδοσία. Λέξη που μοιάζει να αναδύεται από το τελευταίο κύκλο της κόλασης, τα κακορίζικα μάτια του Εφιάλτη και τη χορταστική μα καταραμένη σκιά της συκιάς. Σαν στίγματα περιφέρουμε τα τραύματα μας, αποδείξεις των φρικτών προδοσιών που έχουμε υποστεί. Πληγές σταύρωσης στο ψυχικό μας σώμα, που προσδοκούμε να θεραπεύσουμε μέσα σε μια σχέση εμπιστοσύνης ή τις…
-
Για να ζήσουμε εμείς καλύτερα
Τα παραμύθια μας γοητεύουν. Ξετυλίγονται σαγηνευτικά μπροστά στα εσωτερικά μας μάτια σαν σκηνές μια ιστορίας μυστηριωδώς οικείας. Μας αναγκάζουν σε μια άνευ όρων παράδοση στην λυτρωτική τους πλοκή. Η αφήγηση τους πάντοτε συντροφεύει την ανθρωπότητα σαν μορφή θετική, περιποιητική, καθησυχαστική. Δηλαδή μητρική. Ακόμη και η σκληρή μοίρα των ηρώων τους αποκτά πάντα ένα νόημα, που…