Κάτω από τα καινούρια μας ρούχα, ακτινοβολεί ένα πανάρχαιο σώμα. Ένας σκοτεινός ρήτορας που η καταγωγή του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Όταν μιλάει, πως να μην τον ακούσεις; Και όταν τον ακούς, πως γίνεται να μη μιλήσεις; Πως γίνεται να αγνοήσεις το μεταφυσικό κρότο από τις κατακόμβες των εντέρων σου, το καυτό σφύριγμα ενός…

Για κάποιον η μυρωδιά του καμένου ξύλου από το τζάκι “θυμίζει” τη μιζέρια. Για κάποιον η απροσδιόριστη μελαγχολία των γιορτών, σφίγγει το στομάχι σαν ένα “ξεχασμένο” πένθος. Κάποιες φορές μια κακή διάθεση είναι αδύνατο να δικαιολογήσει ιστορικά τον εαυτό της. Άλλοτε είναι ένας ήχος ή ο τρόπος που εκφέρεται μια λέξη, ένα πρόσωπο ή μια…

Στον Κάτω Κόσμο βασιλεύει η σιωπή. Το φως που μπαίνει είναι λιγοστό και η βουβαμάρα καλύπτει τη φωνή της αγωνίας. Μόνο η θλίψη ίσως να έκανε κάποιον να πειστεί πως ανήκει εκεί. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να εξιστορηθεί, επιβεβαιώνοντας και την τελειότητα αυτού του κόσμου. Δεν υπάρχει κανένα λάθος και καμιά αντίφαση, όλα είναι στη…

Ο διαμελισμένος Ορφέας, παίζοντας επίμονα και μυστηριωδώς τη λύρα του, μας γητεύει: στρέφουμε διαρκώς τη προσοχή μας στους ηλεκτρονικούς μας υπολογιστές, τα τάμπλετ και τα κινητά μας. Ο μύθος το’ χει να μη μπορούν να του αντισταθούν ούτε οι πέτρες, ούτε τα δέντρα στις μελωδικές αφηγήσεις του. Πως είναι δυνατόν να τον αρνηθούμε εμείς; Χαϊδεύουμε…

Η εκδίκηση λένε πως είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Πόσο περίεργη προτροπή για μια τόσο καυτή ψυχική κατάσταση. Ίσως να σημαίνει ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι αυτή που εκτελείται με έναν ψυχρό, υπολογιστικό τρόπο, ένα παιχνίδι στρατηγικής όπου ο αντίπαλος θα είναι εντελώς απροετοίμαστος όταν η θεά Νέμεσις του χτυπήσει θριαμβευτικά τη πόρτα. Ίσως…

[Εις παιδάκι νεογέννητο… ΟΠΟΥ ΑΠΕΘΑΝΕ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ] Ήλθε δω κάτου αφ’ τσ’ ουρανούς να δείξει το κοράσι πόσο είν’ πιτήδειος ο Θεός και τί μπορεί να πλάσει. Μα σα δεν ήβρε τ’ ορφανό καρδιά να το αγαπήσει, άπλωσε πάλι τα φτερά στα ουράνια να γυρίσει. Διονύσιος Σολωμός Βρίσκω αρκετά…

Όταν κοίταξα το ρολόι ήταν ήδη και δέκα. Μου έκανε βέβαια, εντύπωση που καθυστέρησε, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Το βλέμμα μου έψαξε διερευνητικά το κουτάκι με τα χαρτομάντιλα. Ένιωσα μια παράξενη ανησυχία πως έχουν τελειώσει και πως θα ήταν άκομψο να μη μπορώ να του προσφέρω κάτι να σκουπίσει τα δάκρυα του. Πήγε και…

Ο εννιάχρονος Γιάννης, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα του, ζήτησε από το συνονόματο ξάδελφο του να τον βοηθήσει σε μια ιδιαίτερη τελετή. Ήταν μια περίεργη εποχή καθώς μια τεράστια σιωπή είχε στοιχειώσει το σπίτι του. Μια σιωπή “προστατευτική”, όπως πίστευαν εκείνη την εποχή τουλάχιστον. Βάλθηκαν, λοιπόν, να σκάβουν με τα χέρια τους το…