Ήταν δευτέρα ή τρίτη γυμνασίου, όταν σε ένα πάρτι, αποφάσισα να ζητήσω από μια συμμαθήτρια να χορέψουμε μαζί. Φυσικά για να πάρω μια τέτοια απόφαση, είχα ήδη προβλέψει με τεράστια βεβαιότητα, ότι θα μου έλεγε όχι- ήλπιζα μόνο σε μια ενσυναισθητική ή έστω ευγενική απόρριψη.Ήταν περισσότερο μια ηρωική επιτέλεση καθήκοντος απέναντι στον εαυτό μου, παρά…

Κάποια φορά, σε μια πλατεία ένα καταχαρούμενο σκυλί έτρεχε με μεγάλη αδημονία προς την κατεύθυνση μιας χαριτωμένης κοπέλας η οποία είχε ανοίξει σαγηνευτικά την αγκαλιά της. Το ειδυλλιακό της εικόνας συμπληρωνόταν από το γεγονός ότι το σκυλί ήταν ένα καλοχτενισμένο Λαμπραντόρ. Ομολογώ, πως σχεδόν ζήλεψα από τη διαφαινόμενη μυστικιστική ψυχική σύνδεση δυο διαφορετικών μορφών ζωής…