-
Η πολυκατοικία
Όταν χάλασε το ασανσέρ, λίγο νοιάστηκαν οι ένοικοι του ισόγειου αλλά και του πρώτου ορόφου. Άλλωστε οι περισσότεροι ήταν φοιτητές, συνταξιούχοι ή περίεργα και μυστικοπαθή πρόσωπα που απέφευγαν τις συναναστροφές. Άλλοι έλεγαν πως δεν είχαν τα χρήματα να συνεισφέρουν. Άλλοι μάλλον χαιρέκακα υπενθύμιζαν την αδιαφορία των ενοικιαστών των ψηλότερων ορόφων, πριν κάποια χρόνια όταν χρειάστηκε…
-
Γράμμα σε έναν έφηβο που βαριέται…
Σου γράφω όπως θα θελα να μου είχαν γράψει στα δεκάξι. Το ξέρω πως βαριέσαι, βαριέσαι να σου λένε, τι και πως πρέπει να κάνεις. Βαριέσαι να σου λένε τι είναι σωστό και τι λάθος. Βαριέσαι να πρέπει να πηγαίνεις σχολείο και να διαβάζεις, να μαθαίνεις ένα σωρό αχρείαστα πράγματα και μάλιστα να σε εξετάζουν…
-
Μια πολύ πολύ σύντομη περιγραφή της ψυχοθεραπείας
Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στον ακόλουθο διάλογο: – Έχεις λαγό; – Έχω λαγό. – Έχει αυτιά; – Έχεις λαγό; κοκ…
-
Το κόκκινο χόρτο
“Όποιο χόρτο κοροϊδέψεις στην αυλή σου θα το βρεις” Μια μέρα πριν πολλά πολλά χρόνια, μπορεί και χίλια- μπορεί και εκατό, ένας γεωργός παρατήρησε πως στο χωράφι του είχε φυτρώσει ένα κόκκινο χόρτο. Ανησύχησε μα δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Το κοίταξε από κοντά αλλά δεν είχε τίποτε ιδιαίτερο, εκτός φυσικά από το γεγονός ότι…
-
Το χαμένο ραντεβού
Όταν κοίταξα το ρολόι ήταν ήδη και δέκα. Μου έκανε βέβαια, εντύπωση που καθυστέρησε, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Το βλέμμα μου έψαξε διερευνητικά το κουτάκι με τα χαρτομάντιλα. Ένιωσα μια παράξενη ανησυχία πως έχουν τελειώσει και πως θα ήταν άκομψο να μη μπορώ να του προσφέρω κάτι να σκουπίσει τα δάκρυα του. Πήγε και…