-
Για τις πληγές που δε κλείνουν
Η πληγή μου είναι ένα στόμα. Φωνάζει “βοήθεια πονάω!” ή σφίγγει τα δόντια, φυλακίζοντας μυστικά. Η πληγή μου είναι στόμα διότι διαθέτει τη γλώσσα για να γλύψει τις πληγές των άλλων ή τη πρόθεση να δαγκώσει μεταδίδοντας το πονο της. Εφευρίσκει λέξεις κατακόκκινες, ολοζώντανες σαν αίμα. Άλλωτε βογκητά, μουγκρητά ή προσευχές. Η πληγή μου είναι…
-
Ασχήμια
Και όμως η πιο συχνή απάντηση στο θεραπευτικό μάντρα: «πως νιώθετε γι’ αυτό;» είναι «πως να νιώθω; άσχημα…». Κανείς θα μπορούσε να είναι αρκετά καχύποπτος με μια τέτοια απάντηση θεωρώντας την, μια επί της ουσίας αμυντική απόκρυψη του πραγματικού συναισθήματος. Μια ασαφή και αόριστη ένδειξη δυσφορίας, που επιμένει να ρίχνει τεχνητή ομίχλη στο πιθανό…
-
Υποχονδριακά Πάθη
«Ω θανατηφόρα σιωπηλό, πανδαιμόνιο!», γράφει ο Νίτσε στους Διθυράμβους του Διονύσου. Σα να υμνεί την οριακή στιγμή που ο υποχονδριακός, μόλις ανακάλυψε μια καινούρια ύποπτη ελιά στη πατούσα του, ή έναν παράδοξο ήχο στα σωθικά του, ή έναν απρόσκλητο πόνο στη καρδιά του, ή ένα εξόγκωμα κοντά στο λαιμό του, ή μια ήπια αλλά επίμονη…
-
Το Βάθος του Δέρματος
Αν πλησιάζαμε έναν κοντινό μας άνθρωπο, και με το δάκτυλο μας σχηματίζαμε στον ώμο ή το λαιμό του: “Σ’ αγαπώ”, μικρή σημασία θα είχε η λέξη καθεαυτή. Διότι, αν το δάκτυλο μας κινούταν στο δέρμα του με τρυφερότητα, εκείνος θα έπαιρνε το μήνυμα, ανεξάρτητα από το αν θα κατάφερνε να αποκωδικοποιήσει τις κινήσεις μας ως…