Ήταν δευτέρα ή τρίτη γυμνασίου, όταν σε ένα πάρτι, αποφάσισα να ζητήσω από μια συμμαθήτρια να χορέψουμε μαζί. Φυσικά για να πάρω μια τέτοια απόφαση, είχα ήδη προβλέψει με τεράστια βεβαιότητα, ότι θα μου έλεγε όχι- ήλπιζα μόνο σε μια ενσυναισθητική ή έστω ευγενική απόρριψη.Ήταν περισσότερο μια ηρωική επιτέλεση καθήκοντος απέναντι στον εαυτό μου, παρά…