Όταν έκλεισε πίσω μου η πόρτα του κρατητηρίου, ήμουν ακόμη στην αγκαλιά ενός αισιόδοξου πονοκέφαλου. Σε λίγο θα καταλάβουν το λάθος και θα με αφήσουν. Καθώς όμως περνούσε η ώρα ο πονοκέφαλος γινόταν όλο και πιο στριφνός. Με τη δυσοίωνη του ανάσα, έκοβε τη δική μου, ώσπου εξαντλημένος παραδόθηκα στον πρώτο ύπνο της ζωής μου…