-
Αγαπημένη μου, Αλαζονεία
“Τα νεύρα μου είναι χάλια απόψε. Ναι, χάλια. Μείνε κοντά μου. Μίλα μου. Γιατί ποτέ σου δε μιλάς; Μίλα. Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι; Τι σκέφτεσαι; Τι; Δεν ξέρω ποτέ μου τι σκέφτεσαι. Σκέψου.” T.S. Elliot Αν μπορούσαμε με μια πέτρα αρκετά μεγάλη να σπάσουμε το κεφάλι αυτού που μας ενδιαφέρει και να δούμε…
-
Άμυνα ή Άνιμα;
“The rest is silence”, Shakespeare Το ύφασμα της ψυχοθεραπείας είναι άραγε φτιαγμένο για τις κόκκινες σημαίες του πολέμου ή τα κόκκινα σεντόνια του έρωτα; Ο θεραπευτής είναι στρατιώτης του θεού Άρη, ξεριζώνοντας άμυνες, σπάζοντας αντιστάσεις, ακολουθώντας το ιμπεριαλιστικό δόγμα: «Es war, soll Ich werden» (όπου ήταν το Αυτό, θα πρέπει να πάει το Εγώ);…
-
Η Κόμπρα και ο Φακίρης της
Η έχθρα των θηλαστικών για τα ερπετά κατέχει ξεχωριστή θέση στην καθημερινή τραγωδία της φύσης. Οι μύθοι και οι ιστορίες που έχουμε φτιάξει μας το μαρτυρούν χωρίς αμφιβολία. Αν δεν ήταν έτσι, η Εύα θα παραλάμβανε το μήλο από σκίουρο, τις πριγκίπισσες θα τις φρουρούσαν αρκούδες και όχι δράκοι και ο Περσέας ίσως να μπορούσε…
-
Υποχονδριακά Πάθη
«Ω θανατηφόρα σιωπηλό, πανδαιμόνιο!», γράφει ο Νίτσε στους Διθυράμβους του Διονύσου. Σα να υμνεί την οριακή στιγμή που ο υποχονδριακός, μόλις ανακάλυψε μια καινούρια ύποπτη ελιά στη πατούσα του, ή έναν παράδοξο ήχο στα σωθικά του, ή έναν απρόσκλητο πόνο στη καρδιά του, ή ένα εξόγκωμα κοντά στο λαιμό του, ή μια ήπια αλλά επίμονη…
-
Το χαμένο ραντεβού
Όταν κοίταξα το ρολόι ήταν ήδη και δέκα. Μου έκανε βέβαια, εντύπωση που καθυστέρησε, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Το βλέμμα μου έψαξε διερευνητικά το κουτάκι με τα χαρτομάντιλα. Ένιωσα μια παράξενη ανησυχία πως έχουν τελειώσει και πως θα ήταν άκομψο να μη μπορώ να του προσφέρω κάτι να σκουπίσει τα δάκρυα του. Πήγε και…
-
Ο σπόρος του παιδικού πένθους
Ο εννιάχρονος Γιάννης, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα του, ζήτησε από το συνονόματο ξάδελφο του να τον βοηθήσει σε μια ιδιαίτερη τελετή. Ήταν μια περίεργη εποχή καθώς μια τεράστια σιωπή είχε στοιχειώσει το σπίτι του. Μια σιωπή “προστατευτική”, όπως πίστευαν εκείνη την εποχή τουλάχιστον. Βάλθηκαν, λοιπόν, να σκάβουν με τα χέρια τους το…
-
Οι Βρικόλακες της Τελειομανίας
Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε μια πολύ παράδοξη ιδέα: οι βρικόλακες δε ζούνε μόνο τη νύχτα, ζούνε – μερικές φορές μάλιστα κυρίως, την ημέρα. Δε θα αμφισβητήσουμε τίποτε άλλο από τη παραδοσιακή αντίληψη περί βρικολάκων, παρά μόνον αυτό. Δηλαδή θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι πρόκειται για καταραμένες ψυχές που δε τους επιτράπηκε, συνήθως εξαιτίας…