Ολόκληρος ο κόσμος στην ψυχή του παιδιού σου. Συν-διαμορφωτής της κάθε γνωστικής διεργασίας που κρύβεται πίσω από την ερμηνεία που θα δώσει στο «Είναι» του και το περιβάλλον του. Η κάθε σου λέξη γι αυτό έχει κυριολεκτική «χροιά» και η μόνη του απαίτηση η αποδοχή και η άνευ όρων αγάπη σου. Στάσου για ένα λεπτό, κι αναλογίσου… Ψάξε μέσα σου λοιπόν, μπορείς να το κάνεις; « Θα σ’ αγαπάω ότι κι αν γίνει;» ή « Θα σ’ αγαπάω αν γίνεις αυτό που θέλω;». Εσύ τι απάντηση θα έδινες; Και τελικά ποια εννοείς;
Αυτή τη στιγμή, μπορούμε να κλείσουμε όλοι τα ματιά μας, να χαλαρώσουμε και να αφεθούμε ελεύθεροι να φαντασιωθούμε την ζωή μας ως ενήλικες. Πώς νιώθουμε στην καθημερινότητα μας. Εάν είμαστε χαμογελαστοί και αισιόδοξοι. Εάν νιώθουμε δυνατοί και με αυτοπεποίθηση να υπερπηδάμε τα καθημερινά εμπόδια και να συμβαδίζουμε με τους έντονους ρυθμούς της ζωής μας. Ας προσπαθήσουμε να μας αποθανατίσουμε σε μια πολύ συνηθισμένη καθημερινή στιγμή μας κι ας μας αντικρύσουμε κατά πρόσωπο. Πώς την βιώνουμε; Ύστερα μπορούμε να πάμε ακόμα πιο βαθιά και να συναντήσουμε εκείνο το μικρό παιδί που κρύβεται μέσα μας. Πώς μας κοιτάει, πως μοιάζει το βλέμμα του, τι ζητάει από μας; Ας δούμε τι συναισθήματα μας γεννά αυτή η συνάντηση. Ας αφουγκραστούμε πως νιώθει εκείνο; Και τότε ας προσπαθήσουμε να το φροντίσουμε… Να το ταίσουμε, να το βάλουμε για ύπνο, να παίξουμε μαζί του. Να το αγκαλιάσουμε, να του χαμογελάσουμε και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό… ΝΑ ΤΟ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ!
Αυτό το μικρό παιδί πάντα θα είναι εκεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν και θα μας κοιτάζει με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια του και πάντα το ίδιο θα μας ζητάει. ΑΓΑΠΗ. Θέλει να τρέξει προς τα εμάς ότι κι αν γίνει και όποια «σκανταλιά» κι αν έχει κάνει και να είναι σίγουρο πως θα το περιμένει μια αγκαλιά μεγάλη, ζεστή και ασφαλής, όπου κουμπώνει μέσα της τόσο τέλεια που η επίκριση δεν χωράει. Ότι κι αν έγινε, ότι κι αν έκανε είναι δικό του κομμάτι, κομμάτι του εαυτού του και το αγαπάμε όσο και το ίδιο.
Κι όμως το πρόβλημα της ζωής ξεκινάει όταν αυτή η επίκριση σκεπάζει τα πάντα. Όταν η πάλη αυτού που είμαι με αυτού που πρέπει να είμαι δεν βρίσκει ποτέ τέλος.
Γονιέ εσύ διδάσκεις το παιδί σου τι θα γίνει. Πρέπει να του αφήσεις το χώρο και τον χρόνο να επιλέξει, να εξερευνήσει τα όριά του, να δοκιμάσει νέους δρόμους, να πέσει, να σηκωθεί αλλά τελικά να χτίσει μια προσωπικότητα τόσο κοντά με τον πυρήνα του, το «ΕΙΝΑΙ» του. Κι εσύ θα είσαι εκεί να περπατάς δίπλα του, να το αγαπάς και να το καμαρώνεις που έγινε ο άνθρωπος που προοριζόταν να γίνει, που βρήκε τον εαυτό του, δεν τον έχασε στην διαδρομή, μα τον αγάπησε τόσο πολύ που τον εξύψωσε. Έχοντας πλέον κάνει την αυτοπραγμάτωση γεγονός. Αυτή είναι η επιτυχία σου λοιπόν.
Ο JohnWatsonστο Μανιφέστο του Συμπεριφορισμού αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αν μου φέρετε μία ομάδα υγιών νηπίων και καθορίσω τον κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν, σας εγγυώμαι ότι θα μπορώ να επιλέξω τυχαία οποιοδήποτε από αυτά και να το εκπαιδεύσω να γίνει ο τύπος του επαγγελματία που επιθυμώ, δικηγόρος, ιατρός, καλλιτέχνης, έμπορος, αρχηγός, ακόμη και ζητιάνος ή κλέφτης, ανεξάρτητα από τις κλίσεις του, την έφεσή του, τις τάσεις του, τις ικανότητές του, την προδιάθεσή του και τη φυλετική του καταγωγή». Οπότε Γονιέ… αναλογίσου τη δύναμη σου και χρησιμοποίησε την σωστά. Ξέρω καλά πως ο μόνος σου στόχος είναι να δεις το παιδί σου να λάμπει από ευτυχία. Γι αυτό θυμήσου πως η αγάπη και η αποδοχή είναι τα μεγαλύτερα σου όπλα και μην αναλωθείς στιγμή τι θα σου πούν οι άλλοι. Μην ξεχνάς πως το «Θα σ’αγαπώ και θα σε σέβομαι μόνο αν γίνεις το είδος του ανθρώπου που περιμένω» είναι η παγίδα στην οποία δεν πρέπει να πέσεις.
Το παιδί σου δεν είσαι εσύ, δεν θα εκπληρώσει τα όνειρα σου αλλά τους δικούς του σκοπούς. Η αυτό-εκπλήρωση σου δεν θα έρθει μέσα από εκείνο. Ζήσε τις στιγμές σας κι απόλαυσε τες, όλες μια προς μία και να μην ξεχνάς ποτέ πως δεν σου ανήκει κι επιδίωξε να είναι μαζί σου από επιλογή. Έτσι δεν θα το χάσεις ποτέ. Όπως μας εκφράζει και ο Φάουστ:
« Γνωρίζω πως τίποτα δεν μου ανήκει
Πέρα από τον στοχασμό, που ανεμπόδιστα ρέει από την ψυχή μου
Κι από την κάθε υπέροχη στιγμή
Που Μοίρα στοργική
Μου δίνει να χαρώ με την καρδία μου.»
Να θυμάσαι πάντα πως, το έργο σου είναι δύσκολο, θαυμαστό και συνάμα τόσο σπουδαίο. Φύλα το αυτό στη καρδιά σου και συνέχισε να προσπαθείς. Έχεις κληθεί να φέρεις εις πέρας την ποιο όμορφη και στοργική αποστολή. Κι επειδή τα αποθέματα αγάπης που κρύβεις είναι τόσο μεγάλα που ούτε κι εσύ το ξέρεις συνέχισε να προσπαθείς και να αγαπάς το έργο σου. Το αποτέλεσμα δεν γίνεται παρά να είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ.
Βιβλιογραφία
Μαλικιώση–Λοΐζου, Μ. (2017). «Συμβουλευτική Ψυχολογία». Αθήνα: Πεδίο.
Fromm, E.(1976). «Να Έχεις ή να Είσαι». Αθήνα: Διόπτρα.
Αdler,A.(1974). « Το νόημα της ζωής». Αθήνα: Επίκουρος.
Shapiro,R.(2019). «Ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις στις Καταστάσεις του Εγώ». Κρήτη: Κάθεξις.
Μαίρη Παναγοπούλου- Οργανωσιακός Ψυχολόγος
Ψυχολογία της Εργασίας (Μεταπτυχιακή εκπαίδευση – University of East London)
Διοικητική των Επιχειρήσεων με Διεθνή Προσανατολισμό (Μεταπτυχιακή Εκπαίδευση – Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Εκπαιδευόμενη στη Συνθετική Συμβουλευτική Ενηλίκων (Ψυχολογικό Κέντρο Χανίων)
Εκπαιδευόμενη στην Θετική Ψυχολογία (Ελληνική Εταιρεία Θετικής Ψυχολογίας)
Μέλος του συνδέσμου Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού Ελλάδος